Ακούγετε όμορφο, λογικό και δίκαιο αλλά , υπάρχει μια είδηση που έχει περάσει μέσα μου, υπάρχουν γεγονότα που σπάζουν την καρδιά μου, υπάρχει ένας πόλεμος που έχει στόχο τα παιδιά.
Από την μια άκρη του κόσμου βλέπω κάποιον να έχει πάρει το όπλο και να έχει αφαιρέσει ζωές αγγέλων και ο εκεί κόσμος να πενθεί την ίδια ώρα που στέλνει τις στρατιωτικές του δυνάμεις να βομβαρδίσει μια άλλη χώρα και να αφαιρέσει την ζωή εκατοντάδων άλλων αγγέλων, την ίδια στιγμή που κάθε πόσα δευτερόλεπτα δεν ξέρω πεθαίνει και ένα παιδί από την πείνα και την δίψα, την ίδια στιγμή που στην βραβευμένη για ειρήνη Ευρώπη φορολογούνται τα παιδιά, την ίδια στιγμή που εμείς οι ενήλικες δεν ξέρουμε προς τα που να βαδίσουμε, τι να πιστέψουμε και τι να πολεμήσουμε.
Παίρνω αγκαλιά την ανιψιά μου και με βασανίζουν χιλιάδες σκέψεις, νιώθοντας την κόλαση των αγγέλων προσπαθώ να έχω καθαρά τα μάτια μου όταν με κοιτάζει στα μάτια, την βλέπω που μαθαίνει από μένα και αρπάζει οτιδήποτε πω, οτιδήποτε κάνω και γω νιώθω πολύ μικρός μπροστά στην αθωότητά της.
Νιώθω ένοχος για τον κόσμο που της προσφέρουμε να ζήσει, νιώθω ένοχος γιατί δεν έχω να της δώσω ένα μέλλον που της αξίζει, ένα μέλλον που αξίζει να έχει κάθε παιδί πάνω στον πλανήτη.
Νιώθω πολύ αστείος όταν αντικρίζω την αθώα της αγάπη, νιώθω να μην ξέρω τίποτα όταν την βλέπω να είναι ενωμένη με όλο τον κόσμο και όμως αυτή έρχεται και θέλει να μάθει και ρωτάει γιατί;
Θέλει να μάθει και εγώ δεν ξέρω αν της αξίζει να μάθει αυτά που εμείς θεωρούμε γνώσεις, αυτά που εμείς θεωρούμε λογικά, και σωστά.
Να της δώσω ένα παραμύθι; να ανοίξω την τηλεόραση; να της δώσω ένα παιχνίδι;να την γεμίσω με πρέπει και μη;
Όχι δεν θα της δώσω τίποτα από τα παραπάνω γιατί τρομάζω όταν βλέπω τα παιδικά να είναι σαν ταινίες θρίλερ, δεν θέλω να της δώσω ένα πολεμικό παιχνίδι, μια κούκλα που μοιάζει με πορνοσταρ, δεν θα της χαρίσω κανένα δικό μου κελί, απλά θα της παίξω ένα τραγούδι με την κιθάρα μου και βλέποντας την να χορεύει και να προσπαθεί να τραγουδήσει, θα μάθω από αυτήν πως ο άνθρωπος είναι γεννημένος για να αγαπά.
Αντικρίζοντας τα μάτια της ξέρω πως αυτός ο κόσμος δεν αξίζει για κανένα παιδί του κόσμου.
Γιατί άραγε προσπαθούμε να σώσουμε κάτι που έχει ήδη καταρρεύσει;
Η ελπίδα για αλλαγή είναι άλλη μια δικαιολογία για να συνεχίζουμε να ζούμε άλλη μια μέρα στην κόλαση.
Από την στιγμή που πολεμάμε τα παιδιά σκοτώνοντας τα το μόνο που μας αξίζει είναι ένα τέλος και όσοι μείνουν ας ξανασκεφτούν τι είναι ποιο σημαντικό σ’ αυτήν την ζωή!!!!!
Καλή μέρα να έχουμε !!!!!!!!!!!!!!
Άκης κουστουλιδης
"βράβευση τσι μέρας" για την Κυριακή σύμφωνα με την ομώνυμη ενότητα του yannidakis, η παρούσα καταχώρηση του ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ιστολόγιο είναι πλέον υποψήφιο για την μηνιαία βράβευση "ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ".
Καληνωρίσματα :[