Μας εμπιστεύτηκε, δίνοντάς μας την τιμή να γίνουμε ο ακροατής του.
Αν και η εμπιστοσύνη προχωράει χέρι - χέρι με την προδοσία αυτός τόλμησε και μας μοιράστηκε.
Θα θυμόμαστε τα συναισθήματα που είχαμε νιώσει μπορώντας να ακούσουμε και να στηρίξουμε έναν δικό μας άνθρωπο.
Θα νιώσαμε υπερήφανοι για τον εαυτό μας, θα χαρήκαμε συνειδητοποιώντας το δέσιμο με έναν δικό μας άνθρωπο, ίσως να αγγίξαμε και εκείνο το ανώτατο για μένα συναίσθημα της ευγνωμοσύνης.
Βοηθήσαμε να σπάσει την μοναξιά του, του δώσαμε τον χώρο να νιώσει συναισθηματικά ασφαλείς, του προσφέραμε την σιωπή του ακροατή, δεν τον κρίναμε, δεν κουνησαμε το δάχτυλο, απλά ήμασταν εκεί.
Του δώσαμε τον πολύτιμο χρόνο μας άσχετα από το αν είχαμε κάποια δουλειά, του δώσαμε τον ώμο μας για να κλάψει, κλαψαμε μαζί του, ζήσαμε μαζί του μια δύσκολη στιγμή του και στο τέλος τον αγκαλιάσαμε ξεστομίζονταν μονάχα ένα σ’ αγαπώ.
Αυτή είναι μια μικρή ιστορία ενός μοιράσματος, που για μένα είναι από τα πιο απίστευτα ταξίδια που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος στην απλή και δύσκολη καθημερινότητά του.
Αυτό το ταξίδι μπορεί να μας γίνει η καθημερινή μας συνήθεια και τα οφέλη του να μοιράζομαι η να γίνομαι ακροατής, είναι απλά η ανάπτυξη του εαυτού και ταυτόχρονα της κοινωνίας.
Πολύ απλά ότι του προσφέραμε χωρίς να το έχουμε καταλάβει, τα προσφέραμε και στον εαυτό μας.
Η ειλικρίνεια και η εμπιστοσύνη διώχνει τα πολύ δυσλειτουργικά συστατικά του εαυτού μας όπως π.χ. την καχυποψία, την μοναξιά, τον θυμό, την απογοήτευση, τον εγωισμό και σπάει οποιαδήποτε ντροπή έχουμε.
Αξίζει άραγε να μένουμε στην μοναξιά μας;
Δεν θα γράψω άλλα λόγια απλά ας αρχίσουμε να ταξιδεύουμε.
Προσωπικά το μοίρασμα ήταν αυτό που με βοήθησε να κόψω τα ναρκωτικά!!!!
Υ.Γ. οι αγορές πουλάνε και ήρθε το ήρεμο κλίμα ….............
Άκης κουστουλιδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου