Τ' αποτελέσματα που φέρνουμε δεν τα γνωρίζουμε

Είχε γράψει ένα κείμενο η φίλη μου Ελένη το καλοκαίρι που εν ολίγοις αναδείκνυε ότι συμφέρει τους γείτονες να φεύγουμε από τα νησιά μας. Τότε έφαγα το φλας κι αποφάσισα να κάνω το αντίστροφο -αυτό που δεν τους βοηθά.

Από τη φλασιά που έφαγα από το κείμενό της άρχισα όλη τη διαδικασία για την μετοίκησή μου.

Επίσης, το σπίτι μου στον Πειραιά θα το άφηνα στον φίλο μου τον Άγγελο. Λίγες μέρες πριν φύγω, πάλι στον τοίχο της Ελένης είδα την ανάρτηση για την γυναίκα που ζητούσε φιλοξενία. Πάλι έφαγα φλας, μ' έπιασε να δω αν εγώ μπορώ να κάνω αυτό που ζητώ, ακύρωσα τελευταία στιγμή με τον φίλο μου για να το παραχωρήσω σε ανθρώπους που δεν γνωρίζω.

Πάλι η Ελένη το προκάλεσε. Η ίδια δεν έχει ιδέα.

Συμπεράσματα (δικά μου, όχι θέσφατα):

-Και όσα επιδιώκουμε, αλλά και όσα ΔΕΝ επιδιώκουμε, έχουν ένα αποτέλεσμα, το οποίο είναι αδύνατον να το δούμε.

-Τα αποτελέσματα όλα βοηθούν το σενάριο. ακόμη κι αν στα μάτια μας (όσα βλέπουμε) δεν είναι τα σωστά, έχουν έναν σκοπό, κι ο καθολικό σκοπός είναι πάντα σωστός (δεν υπάρχει συμπαντική αστοχία).

-Σκάμε τσάμπα για τ' αποτελέσματα των δράσεών μας -αν μη τι άλλο- γιατί δεν βλέπουμε καθολικά.

-Υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας είναι της προσωπικής μας ανέλιξης και ο άλλος της ιστορίας. Περιπλέκονται αλλά είναι ξεχωριστοί. (Κάποια στιγμή μπορούν να γίνουν κι ανεξάρτητοι.)

-Το τι βοηθά την ανέλιξή μας δεν μπορούμε να το ξέρουμε, ή καλύτερα να πω, από δική μας επιλογή δεν θα το κάναμε ποτέ (τα δύσκολα προάγουν). Το τι βοηθά την ιστορία, αυτό κι αν είναι αδύνατο να γνωρίζουμε, οπότε τι μένει;

ΖΗΣΕ, ΑΦΟΒΑ.

Φωτό: η πρωινή θέα από το παραθύρι μου.