Συντονισμός (ο τόσο βαρύγδουπος)

Το μόνο που χρειάζεται είναι το άφημα (στο οποίο αναφέρθηκα προηγούμενα).

Το ποτάμι δεν κάνει υπολογισμούς, πόσο και σε ποιους θα τρέξει. Και, δες το συναρπαστικό, κορόιδο δεν πιάνεται!!!! Δεν μπορεί να γίνει πηγή εκμεταλλεύσεως!!! (όχι με την έννοια που το καταλαβαίνει μέχρι του σημείου που μπορεί ο άνθρωπος.)

Όποιος δεν του ανταποδίδει τα ίσα δεν παίρνει ΤΙΠΟΤΑ από αυτό. Κι ας ρέει άφθονο και για όλους!!!

Δεν μπορεί να πάρει ό,τι υπάρχει αυτός που δεν δίνει ό,τι ο ίδιος κατέχει.

Ε, λοιπόν αυτό είναι ο περισπούδαστος, ακριβοθώρητος, πολυαναζητημένος συντονισμός. Κάνεις ό,τι και η φύση!

Το αποτέλεσμα αυτού, και μόνο να το φανταστεί κάποιος είναι αδιανόητο! Έχεις όλη την δυναμική που έχει ολάκερη η δημιουργία.

Λέω ψέματα, έχεις μεγαλύτερη! Ο άνθρωπος έχει περισσότερη από την δυναμική ολόκληρης της πλάσης, ολάκερου του σύμπαντος. Διότι είναι ο μόνος που μπορεί (του έχει δοθεί το δικαίωμα, του έχει επιτραπεί) ο ίδιος να το επιλέξει.

(Το γέμισμα από την εσωτερική σου πηγή, αν το αφήσεις ως έχει -δεν το σπαταλάς, δεν διαρρέει, το θες- και απλά σε γεμίζει, το ξεχείλισμά του ξεπερνά τον πλανήτη, ξεπερνά τα σύμπαντα, δεν βρίσκει τέρμα να σταματήσει.)