Εγωισμός

Η μάνα μου, τα τελευταία χρόνια, ζητάει συγχώρεση από μένα για να πάει να κοινωνήσει. Εγώ δεν της έχω ζητήσει ποτέ, αλλά ούτε κι από κανέναν άλλον, κι ενώ σε όλη μου τη ζωή σβαρνίζω κι όποιον πάρει ο χάρος! Είμαι κακιά, σκληρή, απαιτητική, απόλυτη, δυναμική, εκρήγνυμαι με ενέργεια που φτάνει στο θεό! Δεν υπάρχει άνθρωπος γύρω μου που να μην έχει φάει όλη αυτή την ορμή, τη λάβα του ηφαιστείου, στη μούρη. Κι όμως από κανέναν δεν έχω ζητήσει συγχώρεση ποτέ, αλλά/και δεν έχω μετανιώσει ποτέ για τίποτα.

Πώς μεταφράζεται αυτό; Άκρατος, απόλυτος, ΕΓΩΙΣΜΟΣ!

Ναι, αλλά εγώ ένιωθα ότι δεν φταίω σε τίποτα! Για τι να ζητήσω συγνώμη;;;; Αλλά/και ένιωθα (αίσθηση, όχι μαθηματικά, να βάλω κάτω τα γεγονότα «έκανες αυτό, έφερε το αποτέλεσμα αυτό, είπε εκείνος το άλλο, εκείνος έκανε το άλλο, άρα δεν έχεις δίκιο») ότι δεν έχω κάνει λάθος στη ζωή μου όλη.

Αφού αυτό ΕΝΙΩΘΑ μάνα μου….. πώς σκατά να μετανιώσω;;;

Αν ζητούσα συγνώμη, ενώ ένιωθα ότι δεν φταίω, δεν θα ήταν ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗ;;;;;;;

Έλα, πες, εσύ που είσαι αυθεντία στην μετρίαση/κουτσούρεμα/μετάλλασση των συναισθημάτων σου, δεν είναι αλήθεια ότι προσποίησε φίλε μου;

Και ποιον νομίζεις ότι «συμφέρει» αυτό; Συμφέρει εσένα, που άλλο νιώθεις κι άλλο λες; Ή συμφέρει τον άλλον, που άλλο νιώθεις κι άλλο τού λες; Εσένα σού αρέσει όταν κάποιος άλλος, άλλο πράγμα νιώθει κι άλλο σού λέει; Α δεν σ’ αρέσει… (Αυτό που λέμε «από ποια οπτική το βλέπεις. Αν είσαι το θύμα ή ο θύτης..)

Η κατακλείδα είναι: ΣΗΜΕΡΑ που συγχώρεσα, καταλαβαίνω (με την έννοια της κατανόησης) τους πάντες και τα πάντα, μαζί κι εμένα. Πήραν λογική και όλα όσα μέχρι σήμερα μού έκαναν αλλά και τα όσα έκανα. Με αποτέλεσμα να «λυπάμαι» για όλους μας, αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να θαυμάζω και όλους μας, αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να μην θέλω να αλλάξω τίποτα, ούτε ένα μικρό τικ, στο θεσπέσιο σενάριο της ζωής μου, που αφορά κι όλους όσους είναι μέσα.

Από την άλλη μεριά, η μάνα μου, που συγχωρεί ΠΡΟΣΠΟΙΗΤΑ, που σημαίνει ΟΧΙ επειδή πραγματικά το νιώθει, αλλά επειδή έτσι είναι το σωστό, κοντεύει τα 70 και, με τον τρόπο που εκείνη διάλεξε –ΑΚΑΙΡΑ και ενάντια στα πραγματικά της αισθήματα- να συγχωρέσει, ακόμα δεν το έχει καταφέρει…..

Ποια είναι η λύση μάνα μου;;;;; Ο τρόπος να αντιγυρίσει;; ΠΟΥ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ;;;;;; Ο κοινός τρόπος για όλους;;;;

Να αφήσεις ως έχουν τα συναισθήματά σου, μην τα τσεκουρώνεις/μεταλλάσσεις, ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΞΕΘΥΜΑΝΟΥΝ, ΩΣΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΑΝΟΥΝ!!! ρε φίλε.

Αυθαίρετο το συμπέρασμα έτσι; Είναι αυθαίρετο να θεωρώ ότι ο τρόπος που εγώ κατάφερα να βρω τη γαλήνη μέσα μου, είναι κοινός, ίδιος για όλους;  

Αυθαιρεσία

Όταν γράφω χρησιμοποιώ παραδείγματα, γιατί πώς αλλιώς θα γίνει κατανοητό κάτι που δεν υπάρχει, αν δεν το προσγειώσεις, αν δεν το κατεβάσεις στη γη;

Και βλέπεις λοιπόν το εξής: Για να προσγειώσω κάτι αόρατο χρησιμοποιώ ως παράδειγμα πχ τον πατέρα μου. Αυτός που το διαβάζει βλέπει «αχ πέθανε ο πατερούλης της, την καημένη, ευτυχώς ο δικός μου ζει». Γράφω για να αναδείξω ένα άλλο αόρατο, και χρησιμοποιώ ως παράδειγμα τη μάνα μου, και βγάζω όλα τα απόκρυφά της στη φόρα. Αυτός που το διαβάζει βλέπει «την καημενούλα, τι πέρασε στη ζωή της, ευτυχώς δεν με πέταξε εμένα η μάνα μου». Γράφω για να αναδείξω ένα άλλο αόρατο, και χρησιμοποιώ για παράδειγμα τα παιδιά μου, που για μένα είναι το μέγα μου πρόβλημα. Αυτός που το διαβάζει βλέπει «α εγώ δεν έχω κανένα άγχος με τα παιδιά μου, προβληματική η γκόμενα, την καημενούλα, ευτυχώς εγώ είμαι σούπερ γονιός».

Φυσικά αυθαιρεσία και ισοπέδωση είναι το ισχύει για όλους, επειδή όμως ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ!

Μα τα συμβάντα είναι διαφορετικά στον καθένα μάνα μου, κοινά είναι ΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΩ!!!!!

Δεν βγάζω τα άπλυτά μου στη φόρα για να με κουτσομπολέψω!!! Γράφω γιατί ΣΕ ΑΦΟΡΑ!!!

Δεν θα πας να δεις το συμβάν που κάνει τη δική μου ζωή ασήκωτη και να το συγκρίνεις με την αντίστοιχη για σένα περίπτωση, που εσύ δεν πάσχεις! Θα το συγκρίνεις με το δικό σου, κατάδικό σου συμβάν που κάνει τη δική σου ζωή ασήκωτη! Θα το συγκρίνεις με τα δικά σου δεινά, για τα οποία ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ!!!! Εκεί είναι το δικό σου θέμα, εκεί που μαρτυράς και φταίνε οι άλλοι ή/και οι συνθήκες!! Αν βάλεις το δικό σου θέμα στα γραφόμενα, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΓΥΡΙΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΣ!

ΚΑΙ.. Νομίζεις ότι το ευχαριστιέμαι να γράφω;;;; Έχω σιχαθεί το γράψιμο αδελφέ!!!! Ιδίως τώρα, που έχω μέσα μου ελευθερωθεί, και που το μόνο που θέλω είναι να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα! Να απολαμβάνω αυτό που υπάρχει, χωρίς τίποτα! Και παρόλα αυτά, κάθομαι σε ένα πσ, χάνοντας τα πάντα, ό,τι εξελίσσετε γύρω μου, για να γράψω….

Θέλω να πάω στα αγαπημένα ξαδέλφια μου στην Κρήτη, που έχουν για μένα πολλή αγάπη και θα είμαι και μέσα στη φύση, στις τέλειες συνθήκες δηλαδή, θέλω να πάω στους αγαπημένους φίλους την Ιωάννα και τον Δημήτρη στην Πράγα, που αντίστοιχα πολύ με αγαπούν και θα βρίσκομαι στο θεό, και σε πολλούς άλλους αγαπημένους μου ανθρώπους, με εξίσου τέλεια συναισθήματα και τέλειες συνθήκες, και δεν πάω!!!! Κάθομαι σε ένα πσ, ενώ θα μπορούσα να απολαμβάνω τη ζωή, για να γράψω….

Γιατί; ηλίθια είμαι; ΣΕ ΑΦΟΡΑ γι’ αυτό τα μοιράζομαι!!! Για τη ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΛΥΤΡΩΣΗ μιλάμε!!! που αν λυτρωθείς θα πας στο θεό! Θα έχεις όλη τη δύναμή σου!! Και που από τη δική σου (του καθενός μας) λευτεριά εξαρτάται όλων μας η λευτεριά!!! Γιατί ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ!!! Τράβαμε να σε τραβώ να ανεβούμε στο βουνό πάει. Ο ένας τον άλλον τραβάει και προχωράμε, έτσι, τραβώντας και όλοι μαζί, θα γυρίσουμε τη σελίδα της ιστορίας.

ΘΕΣ ΔΕΝ ΘΕΣ!!! Νομίζεις ότι μου αρέσει; Ότι το επέλεξα; Ότι δεν θα προτιμούσα, από το να συμμετέχω στην αλλαγή της ιστορίας, να πίνω αραχτή στην παραλία φραπέ;;;;; ΘΑ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!!! Μα δεν γίνεται να τη σκαπουλάρω!!!!! Κανένας μας δεν μπορεί, γιατί….. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΗΡΘΑΜΕ!!!

Από την καρδιά μου, εύχομαι σε όλους καλή δύναμη και -αισίως- καλή Λευτεριά!!!! Κι ένα τελευταίο: ΜΠΟΡΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!

(τη φωτό την βρήκα εδώ)