Για να νικήσεις στον αγώνα

Πρέπει να γνωρίζεις ότι:

1. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, ΟΛΟΙ (εφοριακοί, μπάτσοι, εισαγγελείς κλπ), αυτό που με τίποτα δεν αντέχουν, είναι ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ!!

Είναι ο λόγος που για να σε σταματήσουν σού την πασάρουν (να μην τους ψηφίζατε, σας εκπροσωπούν, μην διαμαρτύρεστε, εγώ δεν είμαι υπεύθυνος κλπ).

Όταν τους πεις (για όποιον αγώνα, στα διόδια, στην εφορία, στην αστυνομία κλπ) «βάλτε με μέσα, έχω κάνει καταγγελία στους προδότες, θα αναγκαστεί η δικαιοσύνη να επιληφθεί», ο λόγος που ο δυ κάνει πίσω (χάνει) είναι για να μην έχει μπλεξίματα!!!

Αν δεν φοβάσαι ό,τι κι αν πάθεις, κι αν είσαι σίγουρος για το δίκιο σου ώστε να μην πέσεις στην παγίδα και να απαντάς στην κατεύθυνση που εκείνοι σε πάνε, ΚΑΙ αντ’ αυτού τους πασάρεις την ΕΥΘΥΝΗ! κέρδισες την όποια μάχη.

Παράδειγμα πασαρίσματος ευθύνης: Πες ότι κάνω μία «παράνομη» πράξη, πχ κατάληψη, και με συλλαμβάνουν, οπότε και ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ θα με δικάσουν. Στη δίκη θα με ρωτήσει ο πρόεδρος ποιοι ήταν οι λόγοι που με οδήγησαν στην παράνομη αυτή πράξη, θα απαντήσω ότι κάνω αγώνα ενάντια στην προδοσία. Ποια προδοσία, θα μου πει, που την στηρίζετε, έχετε αποδείξεις κλπ (αυτός είναι ο δικός τους δρόμος που ΔΕΝ πρέπει να μπεις). Σ’ αυτό το σημείο θα αναφερθώ στις καταγγελίες μου, που η δικαιοσύνη τις έχει βάλει στο αρχείο!! Δεν επιληφθήκατε, θα πω, πήρα τον νόμο στα χέρια μου, χρησιμοποιώντας το 120 του Συντάγματος (ειδικά στη δική μου περίπτωση, μου έχουν δώσει την άδεια να πάρω τον νόμο στα χέρια μου: εδώ). 

Συνεχίζοντας θα πω: Αν εκδικαστεί η καταγγελία μου και βγάλετε καταδικαστική για μένα απόφαση, η οποία θα έχει την υπογραφή σας, και που στην οποία θα γραφτεί ότι ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, τότε ευχαρίστως (θα είναι τιμή μου) να μπω φυλακή. 

Έχετε το δικαίωμα -οι δικαστές- να καταδικάσετε ένα από τα δύο αντιδικούν μέρη, και να πάρετε όποια απόφαση εσείς επιθυμείτε, αυτό που ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ!! Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να βάζετε τις υποθέσεις των πολιτών στο αρχείο. (Αυτός είναι ο δρόμος πασαρίσματος της ευθύνης. Και πρέπει να τους αναγκάσεις, να μην τους αφήσεις να ξεφύγουν, να τους αναγκάσεις να αναλάβουν την ευθύνη, να πάρουν απόφαση, μην τους επιτρέψεις το ΤΙΠΟΤΑ!)

Επίσης, αν σε παραπέμψουν σε νόμους για να σε μπλέξουν ή αν για οποιονδήποτε λόγο δεν έχεις μία ξεκάθαρη απάντηση, να πεις: εγώ έκανα ό,τι θεωρώ νόμιμο, κάνε κι εσύ το νόμιμο. Αν θεωρείς ότι παρανομώ να με συλλάβεις, και να αποφανθεί η δικαιοσύνη ποιος είναι ο παράνομος. (Πάντα χάνουν. Οι δυ δεν έχουν τα κότσια να σηκώσουν την ευθύνη και οι δικαστές δεν έχουν τα κότσια να ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ μια απόφαση ενάντια στη βούληση του λαού.)

2. Αυτά που σου λένε είναι βοηθητικά γι’ αυτούς, προσπαθούν να σε τραβήξουν εκεί που θέλουν, να σε τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί. Πχ σε ρωτάνε «επειδή φτώχυνες αντέδρασες;» Ο λόγος που σε ρωτούν; Το χρησιμοποιούν για να ρίξουν σε σένα την ευθύνη: «όλοι φτώχυναν, οι άλλοι δεν παρανομούν», άρα φταις. Ή σε ρωτάνε «ανήκεις σε κάποιο σύλλογο ή κόμμα;» Ο λόγος; Για να σου πουν: «δεν μπορεί το κράτος να κοιτάζει το συμφέρον μόνο ενός κλάδου», άρα φταις (που σημαίνει ότι είναι παράνομη η αντίστασή σου, και στην σταματούν).  Αυτά που σε ρωτάνε, εκεί που σε σπρώχνουν, είναι όπου έχουν το πάνω χέρι.

Τους έχω απαντήσει: «δεν είμαι φτωχιά, δεν ανήκω σε σύλλογο, πολεμώ αφ’ εαυτού για την πατρίδα μου, πάνω από το πτώμα μου θα την πάρουν, ή θα με συλλάβετε ή να με φάτε, μόνο αυτά μπορείτε, αν τίποτα από τα δύο δεν θα κάνετε εγώ θα συνεχίσω να πολεμώ», με αφήνουν ελεύθερη να συνεχίσω ακάθεκτη, δεν μου έχουν προσάψει ποτέ κατηγορίες, όσο κι αν έχω «παρανομήσει».

3. Ο λόγος που παλεύεις πρέπει να αφορά όλους! Αλλιώς έχασες. Το όπλο τους είναι ο διχασμός. Αν πχ αγωνίζεσαι ενάντια στους μετανάστες, δεν μπορείς να πεις «το κάνω γιατί είναι για το καλό του Ελληνικού λαού», γιατί οι μισοί από τον λαό δεν έχουν την ίδια με σένα άποψη. Και γενικά, για όποιο θέμα αγωνίζεσαι, αν αυτοί μπορούν να πατήσουν στο «δεν αφορά όλους» ή στο «δεν είναι η άποψη του λαού», θα το γυρίσουν σε σένα, φταις, θα στο βγάλουν παράνομο κλπ.

Αντίθετα το «πολεμώ για την πατρίδα μου, τους προγόνους μου, για την ελευθερία κοκ», αφορά ολόκληρο τον λαό, κι όταν στηρίζεις την όποια πράξη σου σε κάτι που αφορά τον λαό, είναι σαν να μιλάς εξ ονόματός του. Έχεις τη δύναμη 10.000.000 ανθρώπων, όχι ενός. Ο δικαστής στα μάτια σου θα βλέπει όλους τους Έλληνες. Η απόφαση που θα υπογράψει, θα αφορά τον λαό, κι όχι τον ένα που αντιδράει.

Επίσης, να θυμάσαι ότι βάσει Συντάγματος, έχει το δικαίωμα κάθε πολίτης να αντισταθεί στην κατάλυση του πολιτεύματος. ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ!! Ακόμα κι αν όλοι οι άλλοι πολίτες συμφωνούν με την χούντα, αν ΕΝΑΣ διαφωνεί ΕΧΕΙ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΧΘΕΙ! Είναι δικαίωμά σου, και για να σταματήσουν τον αγώνα σου πρέπει να αποφανθεί η δικαιοσύνη, είτε ότι δεν έχουμε χούντα είτε ότι είσαι παράνομος επειδή πολεμάς την χούντα! ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ!! Δεν θα φτιάξουμε καινούρια μαθηματικά!

Κλείνοντας να πω ότι αυτός που έχει κινηθεί εναντίων των προδοτών είναι κερδισμένος, πέσει δεν πέσει η χούντα. Γιατί: Αν εκδικαστεί η υπόθεσή του και κερδίσει, κέρδισε. Αν χάσει, τιμή και δόξα να φυλακιστεί. Αν ΔΕΝ εκδικάζεται, ΚΑΙ για όσο καιρό δεν εκδικάζεται, ΕΧΕΙ ΕΝΝΟΜΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΜΕΧΡΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ, ΣΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ, ΑΡΝΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ, ΑΡΝΗΣΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ!

Καλή δύναμη στον αγώνα! Καιρός γαρ εγγύς!

(την φωτό την βρήκα εδώ)