Όταν η γενιά των 50δων περιμένει να αρχίσουν οι νέοι την επανάσταση

Τον αγώνα η δική μας γενιά καλείται να τον δώσει. Και είναι απόλυτα δικό μας το χρέος, όχι γιατί η δική μας γενιά, με την συναίνεση και την συμμετοχή της, το αποτέλεσμα έφερε, αλλά επειδή μόνο η δική μας γενιά ΞΕΡΕΙ τι τον ορυμαγδό προκάλεσε. Κι επειδή είναι αυτή που ξέρει, γι’ αυτό είναι η μόνη που μπορεί και να το αλλάξει (αυτός που το έκανε ξέρει πώς να το ξε-κάνει).

Ο γιος μου σε λίγο θα κλείσει τα 18. Με βλέπει να αγωνίζομαι για την ελευθερία της πατρίδας μου, από τα 12 του. Ό,τι για τον αγώνα έχω κάνει, το θεωρεί τουλάχιστον (εξευγενισμένα) παράλογο. Γιατί οι συνθήκες οι σύχρηστες (όλα αυτά που σήμερα γίνονται) και εμένα πονούν, για εκείνον είναι απλή καθημερινότητα! Αυτή τη ζωή γνώρισε, δεν γνώρισε καμία άλλη.

Δάσκαλε που δίδασκες

Πριν 10 περίπου χρόνια ξαναέδωσα πανελλήνιες. Παρακολουθούσα ενισχυτική στο σχολείο. Στο μάθημα της έκθεσης, μέσα στα πολλά και διάφορα σοφά γραφόμενα, αναφέρεται και το ευ-κρίνειν και ευ-βούλεσθαι. Η καθηγήτρια δε, έκανε ολάκερη διατριβή για το θέμα, με κάτι όμορφα λόγια, σοφού διδασκάλου.

Στο τέλος των μαθημάτων, η ίδια καθηγήτρια, μας είπε: Μην αποτολμήσετε κανενός είδους ακροβασία στο γραπτό σας, γιατί θα σας κόψουν. Που αυτό σημαίνει, καλό το ευ-κρίνειν και το ευ-βούλεσθαι, αλλά αν δεν γράψετε παπαγαλιστί ό,τι σας δώσει το φροντιστήριο δεν μπορείτε να προκόψετε στη ζωή σας!

Καλή η θεωρία ε; Στη θεωρία πάνσοφοι, στην πράξη σκουλήκια έρποντα.

Έκλαιγε ο φύλης κατά την παράδοση του υπουργείου. Και μαζί μ’ αυτόν έκλαιγαν κι όλοι οι παρατρεχάμενοι όταν μιλούσε για τον αγώνα που έδωσε, ανάλογο των προγόνων του αγωνιστών (μας δήλωσε).

Τα λόγια πολύ όμορφα… Στην πράξη;  

Από τα λόγια κανείς δεν κρίνεται, ΜΟΝΟ οι πράξεις μένουν. Τι έκανες είναι, και θα είναι πάντα, το ζήτημα! 

 Γιατί οι νεότεροι δεν σέβονται τους γέρους σήμερα; 

(Βάζω και τον εαυτό μου μέσα, μία γενιά) Γιατί δεν είναι σοφοί!

Είμαι εγώ ένα υποταγμένο, αδύναμο ανθρωπάκι, και «συμβουλεύω» τον νέο, μεγαλοστόμως: πάλεψε, η πατρίδα είναι πάνω απ’ όλα, η ελευθερία η υπέρτατη αξία, δώσε το αίμα σου για την δημοκρατία…

Τα ξέρω εγώ αυτά επειδή γέρασα, ξέρω ότι είναι σωστά, η μόνη αλήθεια. Αλλά δεν τα πράττω! Το παιδί φταίει που με γράφει στ’ αρχίδια του;

Ένα άλλο λάθος που κάνουμε εμείς οι γέροι, οι άσοφοι, είναι ότι υποδεικνύουμε! και δη, το αποτέλεσμα!

Κάθομαι δηλαδή και λέω στο παιδί μου: να είσαι δυνατός, να παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου, να μην σε κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, να μην δέχεσαι αμάσητο τίποτα, να μην λυγίζεις, να διεκδικείς, αν πέσεις να ξανασηκώνεσαι κλπ. 

Εκτός του ότι αν ΕΓΩ πρώτα δεν τα εφαρμόζω, τσάμπα χαλάω το σάλιο μου, υπάρχει κι άλλος λόγος που ο νέος με γράφει: 

ΔΕΝ ΤΟΥ ΛΕΩ ΠΩΣ! Δεν του λεώ πώς θα τα κάνει όλα αυτά τα σπουδαία, θεάρεστα, ανώτερα πράγματα. Τα οποία δεν είναι ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ (το είπες κι έγινε), αλλά ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ μιας κατάστασης.

Ο λόγος που δεν του μαθαίνουμε τον τρόπο, είναι γιατί δεν τον ξέρουμε!

Η γενιά μου έζησε τσάμπα! Άσκοπα! Ήρθε βόδι και θα φύγει πιο βόδι.

Η γενιά μου είναι η πιο άσοφη γενιά που πέρασε, διότι ποτέ δεν ψάχτηκε, δεν την ενδιέφερε να μάθει, να καταλάβει. Ήρθε για να φάει, να πιει και να γλεντήσει.

Δεν αναρωτήθηκε ποτέ, δεν γύρισε πίσω για να βγάλει συμπεράσματα ποτέ, δεν κοίταξε μέσα της ποτέ, δεν κοίταξε να φτιάξει τον εαυτό της ποτέ.

Το μόνο που ξέρει ο γέρος σήμερα (έχει ντοκτορά, μάνα κατακαημένη) είναι το πώς θα γίνουν οι άλλοι σωστοί ώστε (για να) μπορεί ο ίδιος ανενόχλητος να τρώει, να πίνει και να γλεντάει.

Τα διαγγέλματα, τα κηρύγματα, οι μεγαλοστομίες, τα σοφά τα λόγια, λαμβάνουν τέλος. Τι έκανες, μόνο αυτό μετράει. Οι πράξεις δίνουν τα μαθήματα. Κι αν θέλεις οι νέοι να αγωνιστούν, θα πρέπει αναγκαστικά ΕΣΕΝΑ πρώτα να δουν.

(τη φωτό την βρήκα εδώ)