Περιορισμένο οπτικό / σπατάλη δυνάμεων

γράφει η Σ.Λυγερού

Με δύο πράγματα πρέπει να ασχοληθούμε αυτή τη στιγμή, να φύγουμε απ’ όπου περιορίζεται το οπτικό μας (μην εστιάζουμε, μην συγκεκριμενοποιούμε) και να μην σπαταλούμε δυνάμεις. Όταν έρθει η ώρα που θα τις χρειαστούμε να τις έχουμε και ταυτόχρονα να μην έχουμε περιορισμένο οπτικό για να μας κόψει, να βρίσκουμε λύσεις.

Όλα τ’ άλλα θα γίνουν από μόνα τους, με ή χωρίς την δική μας προσπάθεια/συνεισφορά.

-------------------------------------------------------------------

Αν έμενα με την οικογένειά μου, εκείνοι με τάιζαν, δεν θα ένιωθα ότι μπορώ να σταθώ στα πόδια μου. ΜΟΝΟ αν φύγω και σταθώ στα δικά μου πόδια θα μπορέσω να αντιληφθώ ότι το μπορώ.

----------------------------------------------------------------------------

Αν είχα χτίσει την προσωπική μου αξία, την ευτυχία μου, τις σχέσεις μου, πάνω στην ομορφιά μου, τι θα απογίνονταν όλα μου όταν θα την έχανα; Αν τα είχα χτίσει πάνω στο χρήμα;

Παρότι αρκετοί δεν θα αντέξουν να ζήσουν μόλις το οικοδόμημά τους γκρεμιστεί, στην πραγματικότητα είναι πολύ σωστό το γκρέμισμα. Όπως επίσης πραγματικότητα είναι κι ότι μπορεί ο καθένας μας να αναδομηθεί χρησιμοποιώντας αυτή την φορά θεμέλιο ακλόνητο, που δεν φθίνει με τα χρόνια, που δεν το επηρεάζουν οι συνθήκες, που δεν είναι στο χέρι κανενός να στο πάρει. Κι αυτό είναι η προσωπικότητά σου.